Ustanowiono rezerwat Mechowiska Sulęczyńskie
W dniu 25 listopada 2014 r. w Dzienniku Urzędowym Województwa Pomorskiego ukazało się Zarządzenie powołujące rezerwat Mechowiska Sulęczyńskie (patrz zakładka PLIKI).
Rezerwat po powierzchni 22,58 ha położony jest w województwie pomorskim, powiecie kartuskim, na terenie gminy Sulęczyno, w miejscowości Sulęczyno. rezerwat zlokalizowany jest w w obrębie obszaru Natura 2000 Mechowiska Sulęczyńskie PLH220017. rezerwat obejmuje grunty Skarbu Państwa oraz grunty będące własnością Klubu Przyrodników wykupione w ramach projektu (o wykupach informowaliśmy we wcześniejszych aktualnościach oraz na łamach Boćka).
W granicach rezerwatu znajdują się fragmenty północnej i środkowej części kompleksu torfowiskowego, którego całość obejmuje obszar Natura 2000 Mechowiska Sulęczyńskie PLH220017. O przebiegu granic rezerwatu zdecydowały zarówno walory przyrodnicze tego terenu jak też sprawy własnościowe (większość gruntów prywatnych leżących w obrębie obszaru Natura 2000 Mechowiska Sulęczyńskie nie została objęta ochroną rezerwatową). Północna część rezerwatu ma charakter źródliskowy, środkowa obejmuje pozostałości pokładu torfu wysokiego, z licznymi potorfiami i groblami; ta część rezerwatu zasilana jest wodami wysiękowymi wypływającymi u podstawy zboczy otaczających torfowisko. Całe torfowisko wykształciło się na pokładzie kredy jeziornej.
O wybitnych walorach przyrodniczych rezerwatu „Mechowiska Sulęczyńskie” decyduje bardzo dobrze zachowana zróżnicowana szata roślinna, w szczególności obecność wielu gatunków roślin chronionych i rzadkich. Do najcenniejszych składników flory naczyniowej należą: lipiennik Loesela Liparis loeselii, wątlik błotny Hammarbya paludosa, grupa taksonów z rodzaju kukułka Dactylorhiza, min. D. russowii, D. traunsteinerii, D. incarnata i D. majalis, kruszczyk błotny Epipactis palustris, gwiazdnica grubolistna Stellaria crassifolia, turzyca dwupienna Carex dioica, turzyca drobna C. demissa, turzyca łuszczkowata C. lepidocarpa a spośród mszaków: haczykowiec błyszczący Drepanocladus vernicosus, błotniszek wełnisty Helodium blandowii, drabinoweic mroczny Cinclidium stigium, mszar nastroszony Paludella squarrosa, skorpionoweic brunatny Scorpidium scorpioides oraz liczna grupa torfowcow Sphagnum. We florze rezerwatu liczne reprezentowane sa relikty glacjalne – notowane w Polsce na rozproszonych stanowiskach oraz, z uwagi na uwarunkowania siedliskowe, gatunki kalcyfilne.
Roślinność reprezentują dobrze wykształcone i zachowane zespoły mechowiskowe m.in. mechowisko z bobrkiem trójlistkowym Menyantho – Sphagnetum terestris, mechowisko z turzycą nitkowatą Caricetum lesiocarpae, mechowisko z turzycą obłą Caricetim diandrae a także rzadkie w skali kraju kalcyfilne zespoły: zespół ponikła skąpokwiatowego Eleocharitetum quinqueflorae i eutroficzna młaka z turzycą dwupienną Campylio – Caricetum dioicae. Część fitocenoz mechowiskowych jest obecnie opanowana przez trzcinę lub pałkę szerokolistną.
Jednak dominująca rolę przestrzenną pełnią fitocenozy reprezentujące siedlisko przyrodnicze 7230. W jego obrębie zlokalizowano również stanowiska gatunków z załącznika II Dyrektywy Siedliskowej: lipiennik Loesela i haczykowca błyszczącego Drepanocladus vernicosus.
Utworzenie rezerwatu jest wypełnieniem postulatów przyrodników, którzy od kilkudziesięciu lat podkreślali unikatowe walory tego obszaru wskazując go jako „obiekt wymagający koniecznie objęcia ochroną rezerwatową”, dotąd jednak nie mogło się jej doczekać, głównie ze względu na prywatną własność gruntów. Zachodzące na torfowisku procesy sukcesji wtórnej, zwłaszcza rozwój krzewów i trzciny negatywnie wpływają na światłożądne gatunki torfowiskowe.
This text is also available in: EN
