Zagrożenia

W oparciu o przeprowadzoną w latach 2008-2011 inwentaryzację siedliska 7230 na terenie całego kraju w ramach projektu: „Programy ochrony: torfowisk alkalicznych (7230) oraz związanych z nimi zagrożonych gatunków – skalnicy torfowiskowej, lipiennika Loesela, miodokwiatu krzyżowego i gwiazdnicy grubolistnej” (zapraszamy na stronę projektu: http://www.kp.org.pl/torfowiska/) oraz sformułowany Program ochrony siedliska (Habitat Action Plan), spośród wszystkich obszarów wybrano 34 w Polsce północnej o najwyższej koncentracji siedliska 7230, stanowiących jednocześnie najważniejsze w kraju ostoje rzadkich gatunków roślin w tym gatunków z Załącznika II DS: Saxifraga hirculus, Liparis loeseli, Hamatocaulis vernicosus. Wśród wybranych obszarów znalazły się najcenniejsze i najlepiej zachowane torfowiska alkaliczne kraju, w obrębie: Doliny Rospudy, Puszczy Augustowskiej, Pojezierza Kaszubskiego. Z uwagi na krajową specyfikę struktury powierzchniowej siedliska tj. ogromną przewagę obiektów o niewielkiej powierzchni (poniżej 2 ha) oraz wyjątkowe ich rozproszenie, w projekcie znalazło się ok. 30 niewielkich obiektów – płatów z charakterystyczną roślinnością dla siedliska 7230 o łącznym areale – zaledwie ok. 618 ha. Osiągnięcie zakładanych celów, a szczególnie tempo zaniku siedliska i występujących w jego obrębie gatunków jak też konieczność pilnego podjęcia działań, w tym też aspekty ekonomiczne (nieproporcjonalnie wyższe koszty w przypadku działań rozproszonych w czasie i niekompleksowych) zdecydowały o objęciu projektem tak dużej liczby niewielkich obiektów.

Fakt skrajnego zagrożenia torfowisk alkalicznych potwierdziły wyniki prowadzonej przez Klub Przyrodników w latach 2008-2011 inwentaryzacji terenowej siedliska 7230 (zinwentaryzowano ok. 1000 różnej wielkości obiektów). Wyniki wskazują, że obecnie zaledwie 10-15% wszystkich torfowisk alkalicznych posiada charakterystyczną roślinność a ich stan zachowania należy określić jako niezadowalający, zły (U2). W stanie właściwym (FV) pozostaje zaledwie ok. 5% torfowisk.

Zgodnie z raportami stanu zachowania siedlisk w poszczególnych krajach Unii Europejskiej (z wyjątkiem Rumunii i Bułgarii) wskazane zagrożenia można podzielić na 3 kategorie:
I. Zagrożenia związane ze zmianą stosunków wodnych na skutek prowadzonych melioracji, osuszania itp.
II. Zagrożenia związane ze zmianami sposobów użytkowania, ekstensyfikacją intensyfikacją rolnictwa.
III. Naturalne procesy ewolucji biocenotycznej.

This text is also available in: EN